Przedstawiamy prace prezentowane podczas wystawy!

Michalina Bigaj

Kochając Naturę/Diana, 2013

performance dokamerowy

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
 

Praca stanowi odpowiedź na próbę odnalezienia relacji pomiędzy naturą a kulturą, równocześnie nawiązuje do postaci mitologicznej Diany - bogini natury, która była przedstawiana z sarną/jelonkiem jako atrybutem. Nagie ciało kobiety stworzone przez naturę, staje się jej synonimem. Atrybut sarny symbolizuje tu popkulturowy wytwór, który jest produktem gotowym, lampą. Gest głaskania plastikowego wytworu kultury, projektowania swoich uczuć i emocji na plastikowy przedmiot, surogat realnej relacji, jest główną narracją tego performansu. Nie wiemy, czy sztuczna plastikowa sarna, która traktowana jest jak domowe zwierzę, oznacza akceptację, czy próbę oswojenia kultury. Często zastanawiając się nad granicami danych zagadnień koncentrujemy się na formie prac. W pracy Kochając naturę/Diana, artystka nawiązuje, do tematyki obrazów i rzeźb mitologicznych. Diana - bohaterka dawnych przedstawień staje się bohaterką współczesną – poruszającą problemy dzisiejszej cywilizacji.

Jakub Borkowicz 
1729, 2013
technika własna – bouncing, nagranie video
Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu

 

Praca składa się z dwóch elementów – zapisu video oraz obrazu. Artysta ukazuje proces twórczy oraz jego efekt, produkt końcowy. Obraz został wykonany przy użyciu specjalnej techniki – bouncing – która nawiązuje do sztuki cyrkowej. Praca porusza zagadnienia nieskończoności i przypadkowości.

Barbara Górska

Sfera Osobista, 2013

technika własna – monotypia

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
 

Metoda, którą artystka wykorzystała do stworzenia tej pracy, została opracowana w celu uzyskania precyzyjnego i nieskazitelnego przejścia kolorystycznego – jest to rodzaj monotypii. Artystka podchodzi do procesu twórczego jako badacz, odkrywca, podróżnik; mając przed sobą gładką powierzchnię, trzy kolory, biel i wałki litograficzne, miesza i rozwałkowuje farby, w ten sposób powstają ‘mikstury kolorów’, które pozostają na papierze na zawsze. Powstałe kompozycje kolorystyczne są niepowtarzalne i nieodtwarzane. Każda grafika jest unikatem, a matrycą jest gładka powierzchnia pleksi – co sprawia, że są one na pograniczu malarstwa i grafiki.

Julia Karasiewicz 
Światłoczułe, 2013
technika mieszana – flamaster i olej na płótnie
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Praca o tytule Światłoczułe odnosi się do związków fotografii i malarstwa, pokazując, że tak jak negatyw, czy papier fotograficzny, malarstwo również wykazuje się pewną światłoczułością. Praca wystawiona na działanie światła zmienia kolor, blaknie, farby żółkną. Proces ten jest ciągły i każdorazowe wystawienie obrazu na działanie promieni świetlnych powoduje zmianę. Prawa część płótna to namalowana w powiększeniu budowa matrycy światłoczułej w fotografii cyfrowej. Lewa część ukazuje trzy stadia fotografii – odbitkę niedowołaną, wywołaną prawidłowo i prześwietloną.

Zuzanna Klein 
Bez tytułu, 2013
technika własna
Akademia Sztuki w Szczecinie

Artystka w swojej pracy wykorzystała obraz malarski oraz nowoczesne technologie tak, aby wpłynąć na sposób patrzenia widza. Obrazy, mające jakość fotograficzną, mogą przywoływać skojarzenie zdjęć satelitarnych widzianych z dużej odległości lub obrazów pożywek mikrobiologicznych prosto spod mikroskopu. Multimedialny charakter pracy steruje okiem widza tak, aby podążał on wzrokiem za wyznaczonymi obrazami, kiedy obraz zastyga w oku odbiorcy, ma on wrażenie, że przez lunetę obserwuje micro i macro świat, w którym wszystko jest wszystkim.
 
Magdalena Lara  

Szuflady, 2013
obiekt przestrzenny, akryl na płycie drewnianej i plastiku
Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu

Projekt Szuflady składa się z dwóch integralnych części. Praca porusza zagadnienie podglądania i bycia podglądanym. W pierwszym przypadku to my jesteśmy podglądaczami – oglądamy szuflady kobiet, które nie mogą nas zobaczyć, możemy dowiedzieć się co w tych szufladach się znajdowało lub mogłoby się znajdować – na szufladach umieszczone są wywiady z portretowanymi kobietami. Druga część instalacji przypomina regał. Otwierając szuflady widz zostaje "przyłapany", jest podglądany i poddawany ocenie przez oglądane wcześniej kobiety. Postawienie widza w tej dwojakiej sytuacji unaocznia interakcję, jaka zachodzi pomiędzy odbiorcą
a dziełem sztuki.

Faustyna Makaruk 
Anamorfoza, 2014 
instalacja przestrzenna, akryl na płótnie 
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Przewieszona tkanina oglądana pod pewnym kątem tworzy obraz. Praca nawiązuje do granic malarstwa poprzez niestandardową kompozycję obrazu (tworzenie obrazu). Poruszenie właściwości perspektywy, iluzji, często jest wykorzystywane w malarstwie. Motyw anamorfozy pojawia się m. in. w obrazie Hansa Holbeina Młodszego pt. Ambasadorowie. Jednak tutaj artystka umieszcza zjawisko złudzenia optycznego na zewnątrz, a nie wewnątrz obrazu. W ten sposób unaocznia sposób, w jaki nasze widzenie jest poddawane iluzji. Także płótno malarskie zaprzecza tradycyjnemu eksponowaniu naciągniętego na blejtram obrazu zamieszczonego w ramie.

Magdalena Pela
Laguna, 2013

obiekt przestrzenny – obraz: farba ftalowa i olej na płótnie, tkanina: technika własna na płycie HDF

Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku 
 

Laguna jest próbą wyjścia poza tradycyjne rozumienie malarstwa związanego ze ściśle wyznaczoną płaszczyzną krosna i płótna. Hipnotyczna tkanina odbijająca się w lustrzanej tafli obrazu dodaje mu głębi. Odnosząc się do odmiennego niż malarski, przestrzennego wymiaru, poszerza pejzażowy kontekst obrazu. Laguna, poprzez wtargnięcie innego medium, stwarza nowe możliwości plastyczne
i interpretacyjne.

Agnieszka Piotrowska 
Zugzwang, 2013
technika własna - interakcja
Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach

ZUGZWANG – sytuacja w szachach, w której wykonanie ruchu powoduje natychmiastowe pogorszenie pozycji strony będącej na posunięciu. W 1923 r. Aron Nimzowitsch wygrał partię z Friedrichem Sämischem, która jest określana jako nieśmiertelna partia zugzwangowa. W założeniu wystawa ma rejestrować obecność każdego widza. Nikt nie zobaczy pierwotnej pracy, a jedynie to, co zostało po poprzednim odbiorcy. Przestrzeń w galeriach jest nietykalna i bezosobowa, ludzie boją się wejść, a co dopiero zapytać. ZUGZWANG to oddanie widzom prawa do obecności w przestrzeni wystawienniczej, to powrót komunikacji pomiędzy widzem, artystą, a przestrzenią. Instalacja składa się z neonu "ZUGZWANG", zawieszonego na ścianie oraz soli i pieprzu, usypanych w formie szachownicy na podłodze galerii.

Tekst: Filip Rutkowski

Alicja Pulik

Lustracja, 2013

technika własna – obraz na płycie drewnianej

Wydział Artystyczny Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie  
 

Cykl malarski Lustracja odnosi się do iluzyjności między malarstwem a rzeczywistością. Obraz staje na granicy tego spektrum. Podobnie jak postacie przesłuchiwane i przesłuchujące. Lustracja – odnosi się do skrajnych wymiarów człowieczeństwa. Skłania nas do obserwacji zachowań ludzi, których pozorna wolność tłamszona jest przez jednostkę rządzącą. Artystka proponuje wejrzenie oraz kontemplację nad zniewoleniem własnych uczuć, niezmiennością utartego odbicia. Oglądając obrazy widz zostaje wciągnięty w grę: zaciera się granica pomiędzy tym, co jest prawdą, a tym co nią nie jest. Cykl nie jest jedynie aranżacją malarską, ale także kompozycją przestrzenną – obrazy zostają połączone z rzeczywistymi przedmiotami, które przedstawiają.