Studiuje Rzeźbę na
III roku w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Skończyła Państwowe Liceum
Plastyczne w Olsztynie, specjalizacja - ceramika.
Artystka tak pisze o swojej twórczości: Często
słyszę: „W
czym rzeźbisz?" Chcę dostosowywać materiał, czy technikę do koncepcji.
Klasyczne rozwiązania, czy współczesne media kreują naszą wyobraźnię
różnymi
środkami, ale czy naprawdę tak odmiennie? Chcę ubogacać swój wachlarz,
by móc później z czegoś
dobrowolnie zrezygnować. Chcę szukać, poznawać, doświadczać. Istotne
jest dla mnie odkrywanie niezwykłości w codzienności, w rzeczach,
pomysłach, o które się potykamy. Coś, co dla nas jest tak oczywiste, nie
musi być
tym samym dla świata. Sztuka jako język, alfabetu uczymy się od innych.
Wystawa indywidualna:
2010 Galeria WSPol, Szczytno
Wybrane wystawy zbiorowe:
2010 Wystawa poplenerowa malarstwa i grafiki, Łańcut
2012 Udział w wystawie Granice Rzeźby, Warszawa
Wybrane wystawy zbiorowe:
2010 Wystawa poplenerowa malarstwa i grafiki, Łańcut
2012 Udział w wystawie Granice Rzeźby, Warszawa
2012 Plener
kamieniarski w Szczecinku – rzeźba w mieście
2013 Plener kamieniarski w Szczecinku – rzeźba w mieście
Draperia, glina, 175 cm, 2013.
Koń, aluminium, 30x50 cm, 2012.
Pieczęć, odcisk ciała na trawie przy drodze, sznurek, 2013.
Eksperyment - dotyk, obiekty rzeźbiarskie, 2011.
Praca pt. Eksperyment - dotyk była prezentowana w 2012 roku podczas wystawy "Granice Rzeźby".
Artystka przedstawiła założenia tego projektu w sposób następujący: Przez pracę chcę odpowiedzieć na pytanie - Czym różni się postrzeganie świata bez bodźca widzialnego od codziennego odbierania rzeczywistości głównie wzrokiem? Ile jest w rzeźbie "oczu", ile
"rąk"? Chcę wyostrzyć swój zmysł dotyku, użyć go nie tylko do przekazania informacji,
ale postarać się odebrać nim rzeczywistość. Czy uda mi się oddać wyraz danej
osoby podchodząc do portretu z innej strony? Każda z rzeźb szuka innych odpowiedzi. Odbiorcy rzeźb też mogą ich dotknąć.
Każda z prac prezentowała odmienne zagadnienie:
1.
Dobrze znam modelkę, widzę
ją codziennie, rzeźbię z zamkniętymi oczami dotykając głowy, nie widzę rzeźby do końca.
2. Modela znam, z pamięci rzeźbię z zamkniętymi oczami, nie widzę modela
, dotykam głowy w przerwach widzę rzeźbę porównuję ją z moim
wyobrażeniem o tej osobie.
3. Modelki nigdy nie widziałam, rzeźbię ciągle jej nie widząc, ani nie dotykam, widzę cały czas rzeźbę, moimi oczami są osoby trzecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz