Wydarzenia towarzyszące wystawie

Serdecznie zapraszamy na dwa panele dyskusyjne poświęcone zagadnieniu granic malarstwa!

.......................................................................................................................................

2 IV 2014, godz. 18:30, Budynek Starej Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego, sala nr 308

Przekraczanie granic – przestrzenie liminarne. Na podstawie wystawy Zuzanny Ziółkowskiej w Galerii Biała w Lublinie

Prowadzące – Katarzyna Ferworn-Horawa oraz Zuzanna Ziółkowska

Zuzanna Ziółkowska, Wszędzie jest wszędzie – wystawa w Młodym Forum Sztuki Galerii Białej w Lublinie kwiecień - maj 2013 r.

Pod skórą. Zuzanna Ziółkowska 

            Pamięć dla Zuzanny Ziółkowskiej zapisana jest w naszych ciałach. Przepływa przez nie jak krew w żyłach. Krwioobieg pamięci jest tuż pod skórą, wystarczy uczynić ją przezroczystą lub wniknąć pod jej powierzchnię. Zuzanna robi to – obnaża nasz system pamiętania na wielu płaszczyznach.(…)

(…)Lamperia (Przesiąkanie) to pomieszczenie, gdzie malarstwo pokrywa wszelkie dostępne płaszczyzny. Mamy tu cały wszechświat, wszystkie kolory tęczy przesiąkają od sufitu przez czerwoną lamperię. Plamy na suficie potraktowane realistycznie, przypominają znane nam, liszajowate, brudne w kolorze przebarwienia powstające, gdy ciecz przenika przez strop. Na ścianach widzimy wielobarwne pionowe strużki położone gęsto tak, że pokrywają szczelnie całą powierzchnię. Granica krwistej czerwieni odcina swobodny przepływ farby w dół, a pojawiają się jej resztki przy podłodze.(…)

(…)Griselda Pollock trafnie określiła historię jako „wszystko, co czyni to możliwym”. Narracja Zuzanny zostawia zatem miejsce na naszą pamięć. Nie opowiada swojej historii, chociaż możemy się pewnych analogii domyślać. Na żółto maluje się przecież rury gazowe, nad umywalką wisi maleńki obrazek czerwonego krzyża na zielonym tle wojskowych karetek pogotowia. Lublin to miejsce cierpienia ofiar wojny, a następnie reżimu komunistycznego. Piwnice takie jak ta w Galerii, kryją historie straszne, o których trudno się mówi, albo się właśnie milczy. Takie milczenie o sobie przerywa autorka i zarazem uruchamia naszą pamięć. Pyta też o język jakim opowiadamy te historie. A co z językami, które zanikły w wyniku tragicznych losów? Tylko nieliczni odczytają literę Dalet na pracy pod tym samym tytułem. Na obrazie „Jidisz” kolorowa anatomia języka przypomina zwieńczenie kobaltową koroną, tak ważny jest on dla naszej pamięci. Zuzanna przywołuje tragiczne losy ludzi, ale konstruuje do tego swój własny sposób wypowiedzi. Kodem tej wypowiedzi jest kolor w przestrzeni. On jest nośnikiem znaczeń i symbolem, lecz znów raczej rebusem, niż konkretnym komentarzem. Za sprawą działań artystki podążamy do wygenerowanych znaczeń  i osadzamy je w teraźniejszości, co więcej czytamy ostrzeżenie co do przyszłości. Kolor i atrakcyjny zaskakujący sposób prowadzenia narracji przypomina świat zewnętrzny zdominowany przez dyskurs reklamowy. Współczesny widz dobrze zna stosowanie silnych bodźców kolorystycznych i graficznych, jak również przemieszczanie znaczeń, włączenie odbiorcy w grę poszukiwań, konieczność nieustannego odkodowywania. Jest przygotowany do labiryntu znaczeń, w które wprowadza Zuzanna Ziółkowska.

(tekst Katarzyna Ferworn-Horawa)

Katarzyna Ferworn-Horawa – ukończyła Wydział Architektury Wnętrz ASP w Warszawie dyplomem w Pracowni Projektowania Mebla prof. Teresy Kruszewskiej. Jako artysta wizualny łączy przestrzeń, ruch, obraz i słowo w działaniach na styku różnych mediów i kanałów percepcji. Od 1995 roku prowadzi własną firmę projektową Inna Pracownia. We współpracy z architektami realizuje projekty architektoniczne w zakresie wnętrz publicznych i prywatnych. Wspólnie z Andą Rottenberg i Dorotą Szaroszyk prowadzi cykl wywiadów ze współczesnymi polskimi artystami w piśmie „Dobre Wnętrze”, wyd. Murator. W 2010 roku otrzymała II nagrodę w konkursie na Muzeum Polaków ratujących Żydów im. Rodziny Ulmów w Markowej z zespołem Cube Architekci Kubicki & Mizieliński. Publikacja w „Arch” nr 10,  01/02 2012. Wraz z podjęciem studiów doktoranckich w  ASP w Warszawie w Pracowni Przestrzeni Malarskiej prof. Leona Tarasewicza, aktywna w życiu akademickim i artystycznym (wystawy, publikacje). Realizuje projekty malarskie i filmowe, pisze wiersze. Od 2013 roku członkini Rady Programowej doktoranckiej Galerii STYK.

Zuzanna Ziółkowska – obecnie doktorantka na Wydziale Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Ukończyła z wyróżnieniem rektorskim ASP w Warszawie, Pracownię Przestrzeni Malarskiej prof. Leona Tarasewicza i dr hab. Pawła Susida. Specjalizacja w pracowniach: Działań Przestrzennych prof. Mirosława Bałki, Przestrzeni Audiowizualnej prof. Grzegorza Kowalskiego oraz Malarstwa Ściennego prof. Edwarda Tarkowskiego. Jest także absolwentką Wydziału Grafiki i Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi oraz UKSW w Warszawie, gdzie studiowała dziennikarstwo. Stypendystka z Projektu Międzyuczelniana Specjalność Multimedialna z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Stypendystka Funduszu Popierania Twórczości Przy Stowarzyszeniu Autorów ZAIKS.

Wystawiała swoje prace w wielu wystawach, m. in.:

2013 - 3, 2, 1... Start!, Galeria STYK, Warszawa;

2013 - Dwufaza, Galeria Spokojna, Warszawa;

2013 - Rozprężone napięcie, Galeria Sztuki Współczesnej Gaga, Warszawa (kurator Paulina Wojdat);

2013 - No Budget Show %5, DKK, Lublin (kurator Robert Kuśmirowski);

2013 - Wszędzie jest wszędzie (indywidualna wystawa typu site specific), Galeria Biała, Lublin (kurator Jan Gryka);

2012 - AAAkupunktura, Galeria Kordegarda, Warszawa (kurator Mirosław Bałka);

2012 - Chora sztuka, Jerozolima, Warszawa (kuratorzy Agnieszka Sural i Andrzej Pałys);

2012 - Rozstanie wystawa i realizacja w przestrzeni, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała (kurator Leon Tarasewicz);

2011 - wystawa  i realizacja w przestrzeni COMING OUT - NAJLEPSZE DYPLOMY ASP 2011 w Warszawie, budynek orkiestry Sinfonia Varsovia, Warszawa;

2011 - DyploMy, Bochenska Gallery, Warszawa;

2011 - Artyści Sokratowi, Fundacja Villa Sokrates, Tryjaloh, Galeria Krynki, Krynki

.......................................................................................................................................

9 IV 2014, godz. 18:30, Budynek Starej Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego, sala nr 207

Czy biały to kolor? Rzecz o granicach białego

Prowadząca – Ewa Szyman

Czy biały to kolor? Według Kieślowskiego – tak. Biały był trzecim spośród trzech ważnych dla niego kolorów, którym reżyser nazwał jeden ze swoich filmów. W odniesieniu do malarstwa W. Kandinsky w swojej książce Punkt i linia, a płaszczyzna pisał, że biel jest zawsze głucha, niema, milcząca, cicha (schweigende). Jej dźwięk jest zredukowany do minimum. Pisał również, że biel to ostatni stopień upadku, ostatni krok w ślepej uliczce, po prostu otchłań i dno. Arystoteles natomiast uważał, że wszystkie barwy powstają z bieli i czerni, a więc światła i ciemności.

Biel pojawia się od wieków na paletach malarskich jako barwa tzw. neutralna. Jednak czysta biel zjawia się w malarstwie niezmiernie rzadko. Używanie bieli jako farby „wprost z tuby“ weszło w użycie dopiero w naszym stuleciu, głównie w malarstwie abstrakcyjnym.

Malewicz malując surowy obraz Białe na białym zaznaczył, że kombinacja bieli z bielą nie jest estetycznym ideałem, ale nie jest bezosobowa i „niema“. Kolor jest zminimalizowany, ale nadal obecny. Biel była dla Malewicza kolorem nieskończoności i oznaczała sferę wyższych uczuć.

Malarstwo to przecież potęga koloru, a jednak Mantegna (jak przytacza Maria Rzepińska w Historii koloru) operuje gamą prawie achromatyczną, a jego dzieło Św. Sebastian jest dziełem wielkiego kolorysty, rozmyślnie ascetycznego.

Dlaczego percepcja bieli jest postrzegana w tak skrajny sposób i czy może wyznaczać granicę malarstwa? Pytanie to pada w polemice z Kandinsky’m.

(tekst Ewa Szyman)

Ewa Szyman – absolwentka studiów magisterskich na Politechnice Warszawskiej (Wydział Poligrafii) oraz w Europejskiej Akademii Sztuki w Warszawie (Wydział Malarstwa – pracownia prof. Antoniego Fałata oraz prof. Barbary Szubińskiej). Studia licencjackie odbyła w Wyższej Szkole Dziennikarstwa im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie. Obecnie doktorantka warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Sztuki Mediów. Zakres jej działalności to między innymi: instalacje przestrzenne (Pracownia Alternatywnego Obrazowania prof. Włodzimierza Szymańskiego); malarstwo (opiekun artystyczny dr hab. Elżbieta Banecka prof. ASP).

Główne wystawy indywidualne i zbiorowe z lat 2012/2013:

Wystawa zbiorowa Zima, Sen Pszczoły w Warszawie

Wystawa zbiorowa Sztandary, Płocka Galeria Sztuki

Wystawa zbiorowa Artysto przytul dzieciaka, Biblioteka Bielany w Warszawie

Wystawa indywidualna malarstwa Od „czasu“... do „czasu“..., Galeria nr 1 ASP w Warszawie

Wystawa zbiorowa Między Niemnem a Wisłą w Wilnie

Wystawa zbiorowa Międzynarodowa, Kair

Wystawa i aukcja dzieł sztuki w Kairze przeznaczona na cele pomocy humanitarnej narodu syryjskiego

Wystawa zbiorowa Dżem Session, Galeria nr 1 ASP w Warszawie

Wystawa zbiorowa Abstrakcja, Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków, Galeria w Warszawie

Wystawa zbiorowa Terytoria, Bochenska Gallery w Warszawie